कर्ण प्रसाद जैसी जाजरकोट ।
जन्म एउटा साधारण घटना जस्तो लाग्छ, तर त्यसको पछाडि एउटा गहिरो अर्थ हुन्छ — जिम्मेवारी र उद्देश्यको शुरुवात। म २०५५ साल फागुन १४ गते, जाजरकोट जिल्लाको छेडागाड–१३ नामको उबड–खाबड पहाडी बस्तीमा जन्में। मेरा बाल्यकालका दिनहरू कठिनाइ, संघर्ष र सपना मिश्रित थिए। हाम्रो गाउँमा न त सहज यातायात सुविधा थियो, न त गुणस्तरीय शिक्षा वा स्वास्थ्य। तर, गाउँका मान्छेका आँखामा एउटा अटल चाहना भने देखिन्थ्यो — परिवर्तनको।
बाल्यकालमा मैले देखेको पहिलो राजनीतिक दृश्य, गाउँमा आएका नेताहरूको भाषण थियो। उनीहरू धेरै कुरा गर्थे — विकास गर्ने, बाटो बनाउने, रोजगारी दिने। तर वर्षौं बित्दा पनि गाउँको हालत उस्तै रह्यो। त्यसै बेला मेरो मनमा एउटा सवाल उठ्यो, “यदि नेताहरूले गरेका वाचा पूरा गर्दैनन् भने, साँचो परिवर्तन कसले ल्याउने?” शायद यही प्रश्न नै मेरो भविष्यको बाटो बनेको थियो।
संघर्ष र सिकाइको यात्राः
बाल्यकालदेखि नै मैले दुःखको भोग गरें। बिहान खेतमा बाख्रा चराउँदै पढ्ने, साँझ घरमा काम गर्दै सपना बुन्ने मेरो दिनचर्या थियो। पढाइको क्रममा मैले बुझें कि राजनीति भनेको केवल भाषण होइन, यो त समाजको हरेक कुनामा असर पार्ने शक्ति हो।
तर राजनीति भनेको सजिलो बाटो होइन। यहाँ इमानदार मान्छेहरूको परीक्षण कठोर हुन्छ। मैले धेरैपटक सोचेँ — यो बाटोमा लाग्नु भनेको कष्ट, आलोचना, र कहिलेकाहीँ अपमान सहनु हो। तर, मनभित्रको परिवर्तनको चाहनाले मलाई कहिल्यै पछाडि हट्न दिएन।
२०८० असार ११ — यात्राको औपचारिक शुरुवात
मैले आफ्नो राजनीतिक यात्रा औपचारिक रूपमा २०८० साल असार ११ गते सुरु गरेँ। त्यो दिन मेरो जीवनमा केवल नयाँ पानाको शुरुवात मात्र थिएन, बरु एउटा ठूलो जिम्मेवारीको घोषणा पनि थियो।
मैले रोजेको बाटो सजिलो थिएन। मैले तत्कालीन राजनीतिक अवस्था, जनताको पीडा, र युवाको भविष्यको सम्भावना बुझेर राष्ट्रिय स्वतन्त्र पार्टी (रास्वपा) रोजें। रास्वपाले बोकेको नयाँ राजनीति, पुरानो भ्रष्टचरित्र तोड्ने अठोट र जनताकै पक्षमा खडा हुने साहस मेरो सोचसँग मेल खान्थ्यो।
छेडागाड–१३ को सपना
म जन्मिएको र हुर्किएको छेडागाड–१३ केवल एउटा गाउँ होइन, यो मेरो आत्माको हिस्सा हो। यहाँका बस्तीहरूमा हिउँदमा चिसोले हड्डी भित्र छिर्छ, गर्मीमा धुलोले घरको छानो ढाक्छ। मानिसहरू बिहानदेखि बेलुकासम्म खेतमा पसिना बगाउँछन्, तर फलको मूल्य पाउँदैनन्।
मलाई थाहा छ, यहाँको पीडा बाहिरका नेताहरूले बुझ्दैनन्। त्यसैले म आफैं यस ठाउँको आवाज बन्नुपर्छ भन्ने निष्कर्षमा पुगेँ।
राजनीतिमा प्रवेश गर्दा देखिएका वास्तविकता
राजनीतिमा प्रवेश गरेपछि मैले दुईवटा कुरा स्पष्ट बुझें —
१. यहाँ जनताको हित भन्दा व्यक्तिगत स्वार्थलाई प्राथमिकता दिने प्रवृत्ति धेरै छ।
२. साँचो परिवर्तन ल्याउन धेरै लामो समयसम्म दृढ अडान लिनुपर्नेछ।
मैले गाउँगाउँमा गएर जनताको कुरा सुन्न थालेँ। कतैले भने, “हामीलाई नेता चाहिँदैन, चाहिन्छ त काम गर्ने मान्छे।”
कतैले त मेरो उमेरलाई नै कमजोरीको रूपमा देखे, “तँ त बालक नेता होस्, राजनीति के बुझ्छस्?” तर मलाई थाहा थियो, उमेरले होइन, दृष्टिकोण र इमानले नेताको मूल्य तोक्छ।
मार्मिक मोड
एकपटक, मेरो गाउँमा एक बिरामीलाई अस्पताल पुर्याउन गाडी भेटिएन। बाटोको खराब अवस्थाले गर्दा ऊ उपचार नपाएरै बित्यो। त्यो दिन म निकै रोएँ। त्यो मृत्यु मेरो लागि एउटा राजनीतिक सबक बन्यो — विकासको ढिलाइ केवल ढिलाइ होइन, कहिलेकाहीँ त्यो जीवनको अन्त्य पनि हुन सक्छ।
रास्वपाको आदर्श र मेरो अठोट
रास्वपाको नयाँ सोच — पुरानो राजनीतिमा गाँजिएको भ्रष्टाचार, पारिवारिकवाद र नातावादको अन्त्य — मेरो आत्मासँग मेल खान्थ्यो। म जान्दथेँ, यहाँ केवल कुर्सी पाउनु मात्र सफलता होइन, कुर्सीमा बसेर जनताको विश्वास बचाउनु नै साँचो जित हो।
मैले पार्टीभित्र रहँदा युवालाई अघि ल्याउने, पारदर्शी प्रणाली बनाउने, र गाउँस्तरमै योजना निर्माणको पहल गर्न जोर दिएँ।
जनताको माया
राजनीति भनेको केवल चुनाव जित्ने खेल होइन। यो त जनताको विश्वास जित्ने र त्यो विश्वासलाई कहिल्यै धोका नदिने प्रतिज्ञा हो। छेडागाडका बुढापाका, आमा–दिदीबहिनी र युवाहरूको माया र भरोसाले मलाई अझै दृढ बनाएको छ। जब कुनै बुढा मान्छेले मेरो हात समाउँदै भन्छन् — “हामी तेरो साथमा छौं, बाबु” — त्यो मेरो लागि पद वा पैसाभन्दा ठूलो सम्पत्ति हो।
अन्तिम लक्ष्य
म जान्दछु, राजनीति लामो र कठिन यात्रा हो। बीचमा बाधा आउनेछन्, आलोचना हुनेछ, प्रलोभन पनि आउनेछ। तर मैले प्रतिज्ञा गरेको छु — मेरो बाटो कहिल्यै भ्रष्टाचारतर्फ मोडिने छैन।
मलाई विश्वास छ, साँचो निष्ठा, जनताको साथ, र दृढ संकल्पले छेडागाड मात्र होइन, पूरै जाजरकोटमा परिवर्तन ल्याउन सकिन्छ।
समापनमा
म जन्मेको गाउँमा फेरि फर्केर हेर्दा, म बाल्यकालको त्यो गरिब केटा देख्छु जसको आँखामा सपना थियो — आफ्नो गाउँको भाग्य बदल्ने। आज म त्यो सपनालाई हकीकत बनाउन बाटोमा छु।
राजनीति मेरो लागि केवल पेशा होइन, यो त जीवनको मिशन हो।
म विश्वास दिलाउँछु — म जनताको भरोसा कहिल्यै तोड्ने छैन, किनकि म मात्र नेता होइन, यो माटोको पनि सिपाही हु ।
